Metro w krajach azjatyckich, cześć III

Kolej podziemna w północnokoreańskim Pjongjang ma 2 linie, 22 km długości i 16 stacji. Natomiast w Seulu, stolicy Korei Południowej, jest już 10 linii o łącznej długości 314 km z 284 stacjami.

Prezentowany tekst jest trzecią częścią opisu procesu rozwoju systemów masowego transportu w krajach azjatyckich. Warto zauważyć, że gdy do opisu takich systemów w całej Europie wystarczył jeden felieton i także jeden artykuł pozwolił opisać wszystko, co się działo w tej dziedzinie w obu Amerykach (Północnej i Południowej), a także na Karaibach – do opisu sytuacji w Azji konieczne były aż trzy artykuły. To jednak naprawdę ogromny kontynent!

Zacznę od nieomówionych we wcześniejszych felietonach krajów położonych na Dalekim Wschodzie, ale potem opiszę także kraje położone bliżej Europy.

Metro w obydwu Koreach

Jak wiadomo, od sierpnia 1945 r. Półwysep Koreański jest podzielony granicą przebiegającą na 38 równoleżniku na część północną, początkowo uzależnioną od ZSRR, a potem komunistyczną, oraz na część południową, początkowo uzależnioną od USA, a potem kapitalistyczną. Nie zmieniła tego stanu rzeczy wojna koreańska w latach 1950–1953.

W latach 70. XX stulecia w stolicach obu państw koreańskich zapadły decyzje o budowie metra. Pierwsi swoje metro ukończyli robotnicy Korei Północnej w Pjongjang (po polsku nazywanym Phenianem, 3 mln mieszkańców). Zostało oddane do użytku 6 września 1973 r., a jego cechą charakterystyczną jest to, że wkopano je...